Tribina „Krcun – tragedija jedne epohe: biografija Slobodana Penezića“ održana je u petak, 22. februara, u klubu „Tribina mladih“ Kulturnog centra Novog Sada. Autor i predavač bio je msr Ognjen Karanović, istoričar.
Na početku tribine, Karanović je rekao da je Slobodan Penezić Krcun narodni heroj Jugoslavije, neustrašivi borac protiv nacizma i čovek koji je uz svoje saborce i savetnike oslobodio našu zemlju i narod od najvećeg zla koje je čovečanstvo ikada upoznalo, a to je fašizam.
Krcun je rođen 2. jula 1918. godine u Užicu, u porodici Spasoja Penezića, kafedžije, kao prvo dete u njegovom drugom braku sa tekstilnom radnicom Vidosavom. Za vreme velike privredne krize otac je bankrotirao i umro 1934. godine. Sav teret oko izdržavanja dece pao je na majku.
Napad sila Osovine na Kraljevinu Jugoslaviju 6. aprila 1941. godine zatekao je Krcuna u Beogradu i on je istog dana krenuo kući. U Zlatiborskom srezu radio je na pripremi ustanka i formiranju Zlatiborske partizanske čete. Posle oslobođenja Užica, septembra 1941. godine, imao je zadatak da organizuje borbu protiv „pete kolone“. U Užicu je ostao sve do pada Užičke republike, 29. novembra 1941. godine.
Prilikom povlačenja partizanskih jedinica iz Sandžaka, juna 1942. godine, postao je rukovodilac Politodela Druge proleterske udarne brigade, a uskoro, kod Mrkonjić Grada, postao je zamenik političkog komesara brigade. Aprila 1943. godine postavljen je za političkog komesara brigade, a septembra iste godine, određen je za političkog komesara Druge proleterske divizije s kojom je učestvovao u oslobađanju Sandžaka. Posle toga nalazio se sa Drugom i Petom krajiškom divizijom koje su išle u Srbiju do Ibra, i natrag u Crnu Goru, gde se oformila grupa rukovodilaca za Srbiju, koji su od manastira Morače, juna 1944, otišli na Vis. Tu je Krcun izabran u Pokrajinski komitet KPJ za Srbiju i određen za načelnika Odeljenja za zaštitu naroda (OZNA) za Srbiju.
Jedan od najvećih uspeha službe koju je vodio bilo je hapšenje Draže Mihailovića. Posle oslobođenja Jugoslavije, obavljao je mnoge odgovorne društvenopolitičke funkcije u republici i federaciji. Od novembra 1946. do decembra 1953. godine obavljao je dužnost ministra unutrašnjih poslova u prvoj, drugoj i trećoj Vladi Narodne Republike Srbije. Od 16. decembra 1953. bio je potpredsednik, a od 9. juna 1962. godine predsednik Izvršnog veća Skupštine Socijalističke Republike Srbije.
Poginuo je 6. novembra 1964. godine u saobraćajnoj nezgodi na Ibarskoj magistrali, u blizini sela Šopić kod Lazarevca. Tog dana, zajedno sa visokim republičkim funkcionerima – Svetolikom Lazarevićem Lazom i Ljubomirom Mijatovićem krenuo je na Sresku konferenciju Saveza komunista u Titovom Užicu.
Bio je oženjen Grozdanom Zinom Belić Penezić, sa kojom je imao troje dece – sinove Srđana i Relju i ćerku Vidu.
– Dana 8. novembra 1964. godine, Krcun je sahranjen u Aleji narodnih heroja u Beogradu. Srbija je toga dana plakala. To je bio vapaj porobljene nacije koja je imala razvijenu svest ili podsvest o tome u kakvom stanju se nalazi u državi za koju je dva puta krvarila, ali i zbog izvesne nemoći da taj svoj status promeni – zaključio je Karanović na kraju tribine.