Fudbalski život u Novom Sadu postojao je, kao što se zna, još pre Prvog svetskog rata, a prve polovine 1914. godine, tj. baš pred sam rat, bilo je mnogo povolјnih uslova da strujanje sportskog života u Srpskoj Atini bude još impulsivnije i plodonosnije. Te godine, inicijativom učenika Srpske pravoslavne gimnazije osniva se Sportski klub Vojvodina, koji će kasnije odigrati značajnu ulogu u novosadskom, vojvođanskom, pa i jugoslovenskom sportu. Rat je međutim prekinu sve to. Trebalo je da prođu četiri godine da bi se delatnost novosadskih sportista mogla nastaviti. Posle Oslobođenja 1919.-1920. godine, sportski fudbalski klubovi u Novom Sadu bili su tako reći u stadijumu pribiranja i formiranja. Ukoliko je i bilo priredaba, one nisu bile velike, niti su značile događaj. Tek 1921. godine, u proleće, novosadski sportski klubovi pokazali su znake organizovanijeg života, sa priredbama i takmičenjima većeg značaja. S obzirom na to, godinu 1921. mogli bi, stvarno smatrati kao prvu posleratnu godinu temelјnog i urednog rada novosadskih sportskih i fudbalskih društava.
Novi Sad posle rata nije imao mnogo fudbalskih klubova. Bilo ih je svega šest, računajući ovde i Juda Makabi, koji je otpočeo s aktivnim radom januara 1921. godine. Tih šest sportskih društava su bili: NAK, Železničar, NTK, Vojvodina, Trgovački i Juda Makabi. Novosadski klubovi, naročito oni vodeći, bili su vrlo jaki, budući da su u svojim redovima imali više izvrnih igrača, koji su prethodno bili članovi jakih peštanskih klubova. Prvak za 1920-1921. bio je Železničar, a njegove vrednost i snage bili su otprilike NAK i NTK. Po jačini zatim dolazila bi Trgovački, potom Vojvodina, pa novajlija J. Makabi. Novi Sad u to vreme nije imao ni Savez, ni podsavez. Neku vrstu nadzora (ne baš velikog) nad novosadskim društvima vodio je u to vreme Beogradski loptački podsavez. Tačna evidencija igrača, (kartoteka, verifikacije i sl.) nije u to vreme postojala, a ukoliko je toga i bilo, bilo je samo na hartiji. U praksi, međutim, dešavalo se vrlo često da ne samo jedan, nego i više igrača igraju jedne nedelјe u jednom klubu, a druge nedelјe u sasvim drugom klubu. Sve je zavisilo od volјe igrača i od primamlјive moći pojedinog kluba.
Poverenik BDP-a u Novom Sadu u to vreme bio je Joca Ljubojević, sekretar Vojvodine, inače vrlo sposoban i vredan sportski radnik i funkcioner, a u isto vreme i odličan bek “crveno-belih”. Vojvodina, NTK i Makabi imali su tih godina svoje igralište kod Arteskog kupatila, ili kod današnje Jodne banje, kraj kojeg je bio i teren za tenis, dok su NAK, Železničar i Trgovački služili sa terenom koji se nalazio pored nekadašnje Električne centrale, gde je sada stadion “Karađorđe”. Igralište kod Arterskog kupatila bilo je vrlo lepo, oivičeno drvećem, a teniski teren bio je odelјen živom ogradom. Međutim, zbog slabog materijalnog stanja klubova, nijedno igralište nije imalo pokrivena sedišta ni tribine.
Početkom dvadesetih godina XX veka Novosađani se u sportu, nisu bili ograničili samo na fudbal, već i na ostale lepe sportove. Tenis je bio vrlo omilјen. Svake nedelјe i praznika priređivani su turniri kod Arteskog kupatila. Od dama i gospode tadašnjih teniskih asova, vredno je podsetiti se na Olgu Hadži, Flamaia, Černojarova, Kirjanova, Drakulića i dr. Plivačke utakmice bile su leti vrlo česta pojava, Danilo Popović, trgovac, vlasnik “Korzo-pavilјona”, član s.k. Vojvodine, organizovao je 7. avgusta 1921. godine prve plivačke utakmice na Štrandu. Pri organizaciji pomagali su mu dr Čakovac i Živojinović (Vojvodina) Vida i Šenberger (Makabi) i ostali. Takmičari su bili, i to najglavniji, Šiolc, stariji Malenčić, Ort, B. Manojlović, Dicgen i dr. Malenčić se naprosto isticao u skokovima, pri čemi ke izvodio prave egzibicije.
Za vojvodjanske.rs piše Zoran Knežev
Nastavak priče pročitajte u knjizi „Novi Sad prošlost u pričama“… koju možete poručiti putem meila: zoranknezev@gmail.com…ili na broj telefona 064/1258337
You must be logged in to post a comment.